Απόφραξη φλέβας αμφιβληστροειδούς
Η απόφραξη ή θρόμβωση φλέβας του αμφιβληστροειδούς είναι η δεύτερη σε συχνότητα αγγειακή πάθηση του αμφιβληστροειδούς μετά τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Η απόφραξη μπορεί να αφορά είτε την κεντρική φλέβα του αμφιβληστροειδούς, ή κλάδο αυτής.
Η απόφραξη φλέβας του αμφιβληστροειδούς συμβαίνει συνήθως μετά το 50ο έτος της ηλικίας και σχετίζεται συχνά με αρτηριακή υπέρταση ή σακχαρώδη διαβήτη.
Απόφραξη φλέβας του αμφιβληστροειδούς σε νεότερες ηλικίες μπορεί να σχετίζεται με συστηματικό νόσημα ή διαταραχές της πήξης του αίματος και χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.
Στην απόφραξη φλέβας αμφιβληστροειδούς, η επιβράδυνση της φλεβικής κυκλοφορίας προκαλεί αύξηση της πίεσης στο εσωτερικό της φλέβας και αλλοίωση του τοιχώματος των αγγείων αυτών με αποτέλεσμα τα αγγεία αυτά να γίνονται διαπερατά στα συστατικά του αίματος, προκαλώντας διαρροή μικροσκοπικών ποσοτήτων αίματος, λιπιδίων και υγρού, τα οποία σε φυσιολογικές συνθήκες παραμένουν στο εσωτερικό των αγγείων του αμφιβληστροειδούς. Η διαρροή ερυθρών αιμοσφαιρίων προκαλεί τις αιμορραγίες στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς που είναι χαρακτηριστικές στην απόφραξη φλέβας και το υγρό που διαρρέει δημιουργεί οίδημα στον αμφιβληστροειδή. Σε κάποιες περιπτώσεις, το υγρό που διαρρέει συσσωρεύεται στην ωχρά κηλίδα, στο κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδούς, που μας επιτρέπει να διακρίνουμε λεπτομέρειες όπως τα γράμματα ή οι αριθμοί, δημιουργώντας το οίδημα της ωχράς κηλίδας.
Διακρίνονται 2 μορφές
1. ισχαιμική θρόμβωση φλέβας αμφιβληστροειδούς, με αλλοιώσεις στα αγγεία της ωχράς και κακή πρόγνωση για την όραση
2. εξιδρωματική θρόμβωση φλέβας αμφιβληστροειδούς, χωρίς σοβαρές αλλοιώσεις στα αγγεία της ωχράς και καλύτερη πρόγνωση στην όραση.
Στην πρώτη μορφή μπορεί να υπάρχει ισχαιμία στην περιφέρεια του βυθού με κίνδυνο ανάπτυξης νεοαγγείωσης, αιμορραγία υαλοειδούς και ανάπτυξη νεοαγγειακού γλαυκώματος.
Αιτίες απόφραξης φλέβας του αμφιβληστροειδούς
- Αρτηριακή υπέρταση
- Αρτηριοσκλήρυνση
- Σακχαρώδη διαβήτη
- Γλαύκωμα ή αυξημένη ενδοφθάμια πίεση
- Πολυερυθραιμία
- Δρεπανοκυτταρική αναιμία
- Αρτηριο-φλεβώδης επικοινωνία
- Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο
- Συγγενείς διαταραχές πηκτικότητας του αίματος
- Πολλαπλούν μυέλωμα
- Θρομβοκυτταραιμία
- Σαρκοείδωση
- Νόσο Αδαμαντιάδη-Behcet
- Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο
Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση βυθοσκόπηση, αλλά συχνά εκτελείται και φλουοροαγγειογραφία και οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) για να αξιολογηθεί η σοβαρότητα του προβλήματος.
Το οίδημα της ωχράς κηλίδας προκαλεί μείωση της κεντρικής οράσεως και παραμόρφωση των αντικειμένων.
Στις ισχαιμικές μορφές απόφραξης φλέβας του αμφιβληστροειδούς με δημιουργία νεοαγγείων και υαλοειδικής αιμορραγίας μπορεί να εμφανιστούν θολερότητες που μοιάζουν σα μυγάκια τα οποία παρεμποδίζουν την όραση. Όταν η αιμορραγία είναι διάχυτη, η όραση μπορεί να μειωθεί δραματικά.
Πόνος στο μάτι μερικές φορές συμβαίνει από την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση στο νεοαγγειακό γλαύκωμα, σαν επιπλοκή της ισχαιμικής απόφραξης της κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδούς.
Η θεραπεία του οιδήματος της ωχράς κηλίδας επιτυγχάνεται με τη χορήγηση ενδουαλοειδικών εγχύσεων anti-VEGF (Lucentis, Eylea) με σκοπό να μειωθεί η διαρροή από τα τριχοειδή αγγεία της ωχράς κηλίδας και να αποροφηθεί το οίδημα.
Μηνιαίες εγχύσεις για όσο αυξάνεται η όραση και μειώνεται το πάχος του οιδήματος (παρακολούθηση μηνιαιά με OCT)
Ενδουαλοειδικές ενέσεις τριαμσινολόνης μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν αν το οίδημα της ωχράς επιμένει.
Συμπληρωματική θεραπεία με laser αν υπάρχει ισχαιμία αμφιβληστροειδούς.
Επιπλοκές
Από τη νόσο νεοαγγειακό επώδυνο γλαύκωμα πολύ συχνά χρήζει χειρουργικής αντιμετώπισης.
Από τη θεραπεία οφθαλμική υπερτονία, ενδοφθαλμίτιδα, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, αιμορραγία υαλοειδούς